- азын-аулақ
- син.: азӘбекең поселкеге барып, Қасеннің үйінен азын-аулақ ұн, нан алып қайтып жүретін (Ғ.Мұстафин).
Синонимдер қазақша сөздік. 2015.
азын-аулақ
Смотреть что такое "азын-аулақ" в других словарях:
азын-чоғын — (Гур., Маңғ.) азын аулақ. Жиде ағашы бұл жерде а з ы н ч о ғ ы н кездеседі (Гур., Маңғ.). қ. азын шоғын … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
азын-ауық — (Гур., Маңғ.) азын аулақ … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
азын-жоғын — (Түрікм.: Көнеүр., Таш.; Гур.) азын аулақ, азды көпті. Ол жақтың хал жайы қалай екен деп едік, а з ы н ж о ғ ы н бірдеме айтты да қойды (Түрікм., Көнеүр.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
туырылу — … Жазушы Ж.Тілековтың «Қайнарында» түр, бет, әлпет дегеннің орнына сүдін, кеңесу, ақылдасу дегеннің орнына мүшәуараласу, азын аулақ орнына азын шоғын, тұспалдау, оспақтау орнына мошқау, шәйнек я шәугім орнына шайгон, қыртыстану, құнарлану орнына… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қажақ-құжақ — зат. Азын аулақ тіске басар ас су, мардымсыз азық … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
анча-мұнча — (Алм.: Шел., Кег.) азды көпті. Қолымызда а н ч а м ұ н ч а малымыз бар (Алм., Шел.). [Ұйғырша анчә мунчә (Уйг. рус. сл., 1961, 18); хақ. анча мынча азғана, азын аулақ (Хак. рус. сл., 1953, 27)] … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
еме жарқалау — (Маң., Маңғ.) шамалы, ептеген, азын аулақ. Қолқа салғандай болсаң, е м е ж а р қ а л а у болса да бірдеме қарастырар, дәл кеуіліңді қалдыра қоймас (Маң., Маңғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жартумаш — (Гур., Есб.) азын аулақ, жартымсыз, аз. Өзі ж а р т у м а ш қана зат екен ғой (Гур., Есб.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
саңылтыр — (Қ орда: Сыр., Жал., Қаз.) қырқынды, сақ (қ.), кәшек (қ.). Жақсы шөптен с а ң ы л т ы р да аз қалды Қ орда., Жал.). Нузарды қойды қамап салып кісен, Астына шөп, с а ң ы л т ы р төсеп пішен (Рүс. дас., 102). Қар астында қалған азын аулақ с а ң ы л … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
түйтік — (Көкш.: Еңб., Бура.; Жезқ., Ұлы.) азын аулақ, ұсақ түйек. Менің бітіретін т ү йт і к шаруаларым бар, соны бітіріп келейін (Көкш., Бура.). Үйдің т ү й т і г і таусылмайды (Жезқ., Ұлы.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
азбыншы — үст. жерг. Аздаған, біраз, азын аулақ. Бұрын қырда мал бағып, а з б ы н ш ы малдың сүмесімен күн көрген кедей едік… (С. Жүнісов, Ақан сері, 2, 94). Ел іші қыс бойы жерге көміліп, шошаланың бұрышына тығып қымқырған а з б ы н ш ы етті қорек етіп… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
